شهادت امام رضا (ع)

بار الها در غریبی بیکس وبی یاورم          محرم رازم بود این سینه ی پر آذرم

زهر مامون ستمگر رشته ی عمرم گسیخت   روز روشن تیره شد در پیش چشمان ترم

زندگی جز رنج ودرد وغم برای من نبود      می روم از این جهان اکنون به پیش مادرم

من شدم راحت زدست دشمن بیدادگر          وای بر حال دل اهل وعیال وخواهرم

آنچنان زهر جفا کرده براعضایم اثر           بسته راه ناله ی جانسوز رادر حنجرم

من پی ترویج قرآن آمدم دراین سفر          جان سپارم در ره دین همچو جد اطهرم

نور چشمانم تقی تعجیل کن بر دیدنم          این دم آخر جمال دلربایت بنگرم

دوست دارم این دم آخر ببینم روی تو          روی زانو لحظه ای گیریدراین غربت سرم

من غریبانه سپارم جان ولی دروقت مرگ       یاد دشت کربلاوزاده ی پیغمبرم

هر زمان خواهم بنوشم  آب سرد خوشگوار      از حسین وکودکان تشنه لب یاد آورم

چون ببینم روی فرزندعزیز بیکسم            یادعاشورا وجسم غرقه خون اکبرم

گفت با آن لشکر خونخوار سبط مصطفی      از عطش جان می دهد بر روی دستم اصغرم

(کربلایی) مرگ باعزت به از ذلت بود       این بود درسی برای آنکه دارد باورم

----به نقل ازشکوفه های غم -جلد اول -صص316-317-ا-نادعلی کربلایی -انتشارات خزر-تهران---زهر سوزان -حضرت امام رضا  ----------

از شرارزهر سوزان یا علی موسی الرضا       کشته گشتی در خراسان یا علی موسی الرضا

بر حریمت امر گریه داده ای ای شاه دین        جملگی بودند گریان یا علی موسی الرضا

کرد تبعیدت چو مامون ستمکار لعین            خون دل خوردی به دوران یا علی موسی الرضا

از نماز فطر مامون منع کردی چون ترا        شد دلت زآن غصه نالان یا علی موسی الرضا

در غریبی مانده ای بی یار ای سلطان دین      زاین جفا هستم در افغان یا علی موسی الرضا

ریخت مامون زهر قتاله به کام اقدست         گشته ای زآن زهر بی جان یا علی موسی الرضا

چون گزیده مار در حجره بپیچیدی بخویش      هر زمان نالان وگریان یا علی موسی الرضا

از مدینه خودتقی آمد چواندر شهر طوس      در برت آن نورتابان یا علی موسی الرضا

سر نهادی برسر زانوی فرزندت جواد         ازشرارزهر سوزان یا علی موسی الرضا

گاه جان دادن سرت بودی به دامان پسر        ای خدیو ملک ایمان یا علی موسی الرضا

لیک معصومه نبودی خواهرت ، کاندرغمت     او کند گیسو پریشان یا علی موسی الرضا

همچنان(آهی) بگو در روز وشب با خون دل    ای پناه بیپناهان یا علی موسی الرضا

--نقل از: دیوان آهی -جلد دوم-ص 210-211 -علی آهی -انتشارات خزر -تهران ---

شهادت امام هشتم (امام رضا) علیه السلام

بار الها در غریبی بیکس وبی یاورم          محرم رازم بود این سینه ی پر آذرم

زهر مامون ستمگر رشته ی عمرم گسیخت   روز روشن تیره شد در پیش چشمان ترم

زندگی جز رنج ودرد وغم برای من نبود      می روم از این جهان اکنون به پیش مادرم

من شدم راحت زدست دشمن بیدادگر          وای بر حال دل اهل وعیال وخواهرم

آنچنان زهر جفا کرده براعضایم اثر           بسته راه ناله ی جانسوز رادر حنجرم

من پی ترویج قرآن آمدم دراین سفر          جان سپارم در ره دین همچو جد اطهرم

نور چشمانم تقی تعجیل کن بر دیدنم          این دم آخر جمال دلربایت بنگرم

دوست دارم این دم آخر ببینم روی تو          روی زانو لحظه ای گیریدراین غربت سرم

من غریبانه سپارم جان ولی دروقت مرگ       یاد دشت کربلاوزاده ی پیغمبرم

هر زمان خواهم بنوشم  آب سرد خوشگوار      از حسین وکودکان تشنه لب یاد آورم

چون ببینم روی فرزندعزیز بیکسم            یادعاشورا وجسم غرقه خون اکبرم

گفت با آن لشکر خونخوار سبط مصطفی      از عطش جان می دهد بر روی دستم اصغرم

(کربلایی) مرگ باعزت به از ذلت بود       این بود درسی برای آنکه دارد باورم

----به نقل ازشکوفه های غم -جلد اول -صص316-317-ا-نادعلی کربلایی -انتشارات خزر-تهران---زهر سوزان -حضرت امام رضا  ----------

از شرارزهر سوزان یا علی موسی الرضا       کشته گشتی در خراسان یا علی موسی الرضا

بر حریمت امر گریه داده ای ای شاه دین        جملگی بودند گریان یا علی موسی الرضا

کرد تبعیدت چو مامون ستمکار لعین            خون دل خوردی به دوران یا علی موسی الرضا

از نماز فطر مامون منع کردی چون ترا        شد دلت زآن غصه نالان یا علی موسی الرضا

در غریبی مانده ای بی یار ای سلطان دین      زاین جفا هستم در افغان یا علی موسی الرضا

ریخت مامون زهر قتاله به کام اقدست         گشته ای زآن زهر بی جان یا علی موسی الرضا

چون گزیده مار در حجره بپیچیدی بخویش      هر زمان نالان وگریان یا علی موسی الرضا

از مدینه خودتقی آمد چواندر شهر طوس      در برت آن نورتابان یا علی موسی الرضا

سر نهادی برسر زانوی فرزندت جواد         ازشرارزهر سوزان یا علی موسی الرضا

گاه جان دادن سرت بودی به دامان پسر        ای خدیو ملک ایمان یا علی موسی الرضا

لیک معصومه نبودی خواهرت ، کاندرغمت     او کند گیسو پریشان یا علی موسی الرضا

همچنان(آهی) بگو در روز وشب با خون دل    ای پناه بیپناهان یا علی موسی الرضا

--نقل از: دیوان آهی -جلد دوم-ص 210-211 -علی آهی -انتشارات خزر -تهران ---

عزای رسول الله (ص) -امام مجتبی(ع) -امام رضا(ع)عزای رسول الله (ص)

شهادت امام مجتبی (ع)

هر قدرناله کنم باز کم است             بس که در سینه شکوفای غم است

مجتبی آن گل گلزار رسول              قائد اعظم وفرزند بتول

وارث ختم رسولان مبین                زاده ی حیدر وفرمانده ی دین

آنکه مامور به صلح است وصفا          پیرو خط نبی بود وخدا

زشجاعت زشهامت زکمال             بود همتای حسین در همه حال

سنگردین خدا را افسر                 بود بعد پدرش او رهبر

مکتبش مکتب مردان خدا               آنچنان داشت زحق نشو ونما

بهر رسوایی طاغوت زمان             دید ره نیست بجز دادن جان

جان فدا کرد پی یاری دین             تا جهانگیر شود دین مبین

آه از آن دم که زجور اعدا             بر تنش کرد اثر زهر جفا

آنچنان زهر جفا زد شررش           که به یک لحظه برون شد جگرش

نخل توحید زپادر افتاد               لرزه بر عالم اکبر افتاد

گفت با زینب محزون وفکار          خواهرم خیز و برو طشت بیار

آنچنان خسته وبی تاب شدم            سوختم شمع شدم آب شدم

خواهرم خیز به لب آمده جان           خبرم را به حسینم برسان

گوبیاید دم مردن به برم              که شده پاره تمام جگرم

چون حسین آمد واین حالت دید         اشک ازدیده ی گلنار چکید

ناله زد گفت که ای جان اخا           به چنینروز که افکنده ترا

گل رویت زچه پژمرده شده          قلب پاکت زچه آزرده شده

ناگهان طشت پر از خون را دید         جگر پاره ی گلگون را دید

گفت : ای جان برادر چکنم           من چسان درد ترا چاره کنم

مجتبی گفت : به لب آمده جان          به یقین می روم از دار جهان

چون دهیغسل ونمایی کفنم             خاک کن نزد پیمبر بدنم

گر عدو منع کند دفن مرا             بدنم را به بقیع دفن نما

نیستم راضی اگر خون ریزد           آتش جنگ وجدل برخیزد

درره یاری اسلام عزیز            این زمان صبر به از خنجر تیز

بهر نابودی این قوم دغا             انقلاب تو بودکرببلا

خون گلرنگ تو ای جان جهان         می کند کاخ ستم را ویرا

(کربلایی) همه در سوز وگداز         شد شکوفای غمش از همه باز

به نقل از شکوفه های غم -جلد دوم -صص 101-104 -اثر طبع نادعلی کربلایی -انتشارات خزر -تهران

شهادت امام مجتبی (ع)هر قدرناله کنم باز کم است بس که

هر قدرناله کنم باز کم است             بس که در سینه شکوفای غم است

مجتبی آن گل گلزار رسول              قائد اعظم وفرزند بتول

وارث ختم رسولان مبین                زاده ی حیدر وفرمانده ی دین

آنکه مامور به صلح است وصفا          پیرو خط نبی بود وخدا

زشجاعت زشهامت زکمال             بود همتای حسین در همه حال

سنگردین خدا را افسر                 بود بعد پدرش او رهبر

مکتبش مکتب مردان خدا               آنچنان داشت زحق نشو ونما

بهر رسوایی طاغوت زمان             دید ره نیست بجز دادن جان

جان فدا کرد پی یاری دین             تا جهانگیر شود دین مبین

آه از آن دم که زجور اعدا             بر تنش کرد اثر زهر جفا

آنچنان زهر جفا زد شررش           که به یک لحظه برون شد جگرش

نخل توحید زپادر افتاد               لرزه بر عالم اکبر افتاد

گفت با زینب محزون وفکار          خواهرم خیز و برو طشت بیار

آنچنان خسته وبی تاب شدم            سوختم شمع شدم آب شدم

خواهرم خیز به لب آمده جان           خبرم را به حسینم برسان

گوبیاید دم مردن به برم              که شده پاره تمام جگرم

چون حسین آمد واین حالت دید         اشک ازدیده ی گلنار چکید

ناله زد گفت که ای جان اخا           به چنینروز که افکنده ترا

گل رویت زچه پژمرده شده          قلب پاکت زچه آزرده شده

ناگهان طشت پر از خون را دید         جگر پاره ی گلگون را دید

گفت : ای جان برادر چکنم           من چسان درد ترا چاره کنم

مجتبی گفت : به لب آمده جان          به یقین می روم از دار جهان

چون دهیغسل ونمایی کفنم             خاک کن نزد پیمبر بدنم

گر عدو منع کند دفن مرا             بدنم را به بقیع دفن نما

نیستم راضی اگر خون ریزد           آتش جنگ وجدل برخیزد

درره یاری اسلام عزیز            این زمان صبر به از خنجر تیز

بهر نابودی این قوم دغا             انقلاب تو بودکرببلا

خون گلرنگ تو ای جان جهان         می کند کاخ ستم را ویرا

(کربلایی) همه در سوز وگداز         شد شکوفای غمش از همه باز

به نقل از شکوفه های غم -جلد دوم -صص 101-104 -اثر طبع نادعلی کربلایی -انتشارات خزر -تهران

رسیدن کاروان حسینی به مدینه

موکب غم زره شام بلا می آید              کاروان پسر شیر خدا می آید

ای صبا گوی به زهرا بنگر زینب را                          به سر قبر تو با خوف ورجا  می آید

پسر جعفر طیار برو استقبال                        زاین سفرآن قمر برج حیامی آید

کس نپرسید که این قافله ، ای ام بنین            بی علمدار وسپهدار چرا می آید

پیشواز آی رسول مدنی زانکه کنون              آل اطهارتو از شام  بلا میآید

بلبل قافله گردید سکینه اکنون               زغم گلبن زهرا به نوا می آید

شو سیه پوش مدینه زغم شاه شهید               چونکه از کرببلا بانگ عزامی آید

تاشفا یابد ازآن محنت ورنج وغم خویش               عابدین در حرم بدر دجا می آید

خود سیه پوش چرا محمل این قافله است          مگر این قافله از کرببلا می آید

بشنو این وقعه ی جانسوز ز (آهی ) وببین         برسر عترت مظلوم چها می آید

به نقل ازجلد دوم دیوان آهی -اثر طبع  علی آهی -ص 186-187--انتشارات خزر -تهران

رسیدن کاروان حسینی به یثرب (مدینه)

موکب غم زره شام بلا می آید              کاروان پسر شیر خدا می آید

ای صبا گوی به زهرا بنگر زینب را                          به سر قبر تو با خوف ورجا  می آید

پسر جعفر طیار برو استقبال                        زاین سفرآن قمر برج حیامی آید

کس نپرسید که این قافله ، ای ام بنین            بی علمدار وسپهدار چرا می آید

پیشواز آی رسول مدنی زانکه کنون              آل اطهارتو از شام  بلا میآید

بلبل قافله گردید سکینه اکنون               زغم گلبن زهرا به نوا می آید

شو سیه پوش مدینه زغم شاه شهید               چونکه از کرببلا بانگ عزامی آید

تاشفا یابد ازآن محنت ورنج وغم خویش               عابدین در حرم بدر دجا می آید

خود سیه پوش چرا محمل این قافله است          مگر این قافله از کرببلا می آید

بشنو این وقعه ی جانسوز ز (آهی ) وببین         برسر عترت مظلوم چها می آید

به نقل ازجلد دوم دیوان آهی -اثر طبع  علی آهی -ص 186-187--انتشارات خزر -تهران

قهرمان کربلا-زینب (سلام الله علیها)

کیست زینب؟ دختر شیر خدا             کیست زینب، قرمان کربلا

  کیست زینب، میوه ی قلب بتول           کیست زینب ، دسیار مجتبی

  کیست زینب ،اختر عزووقار              کیست زینب ، یادگار مصطفی

کیست زینب، آنکه عالم مات اوست          در شجاعت، در بلاغت، در وفا

کیست زینب آنکه در ترویج دین           بابرادر کردهستی را فدا

کیست زینب،آنکه دین را زنده کرد          همچو جدش با بیان دلربا

کیست زینب آنکه بایک خطبه اش        کند از جا پرچم شرک وریا

 کیست زینب ،انکه با حق گوئیش         پرچم توحید را کردی بپا

کیست زینب ، آنکه زد همچون علی         بر دهان کفر ، مشت عدل را  

قامت دین از قیامش شد علم               گرچه قدش شدز بار غم دو تا

مشعل توحیدرا روشنگراست              دست یاررهبر راه  بقا 

  آنکه کاخ ظلم را ویران نمود          بهر یاری شهید کربلا

درس عصمت درس عفت ، درس دین    بر بشر آموخت در راه خدا

تاابد در قلب خوبان جهان             زنده باشدنام نیکویش بجا

(کربلایی) را گلستان کرد ورفت      دختر ارزنده ی  شیر خدا  

بنقل از شکوفه های غم -جلد دوم صص 197-198 -سروده نادعلی کربلایی -انتشارات خزر -تهران

قهرمان کربلا-زینب (س)

کیست زینب؟ دختر شیر خدا             کیست زینب، قرمان کربلا

  کیست زینب، میوه ی قلب بتول           کیست زینب ، دسیار مجتبی

  کیست زینب ،اختر عزووقار              کیست زینب ، یادگار مصطفی

کیست زینب، آنکه عالم مات اوست          در شجاعت، در بلاغت، در وفا

کیست زینب آنکه در ترویج دین           بابرادر کردهستی را فدا

کیست زینب،آنکه دین را زنده کرد          همچو جدش با بیان دلربا

کیست زینب آنکه بایک خطبه اش        کند از جا پرچم شرک وریا

 کیست زینب ،انکه با حق گوئیش         پرچم توحید را کردی بپا

کیست زینب ، آنکه زد همچون علی         بر دهان کفر ، مشت عدل را  

قامت دین از قیامش شد علم               گرچه قدش شدز بار غم دو تا

مشعل توحیدرا روشنگراست              دست یاررهبر راه  بقا 

  آنکه کاخ ظلم را ویران نمود          بهر یاری شهید کربلا

درس عصمت درس عفت ، درس دین    بر بشر آموخت در راه خدا

تاابد در قلب خوبان جهان             زنده باشدنام نیکویش بجا

(کربلایی) را گلستان کرد ورفت      دختر ارزنده ی  شیر خدا  

بنقل از شکوفه های غم -جلد دوم صص 197-198 -سروده نادعلی کربلایی -انتشارات خزر -تهران

اربعین شاه دین

اربعین شاه دین -اشعار از واله (توسط محمد تقی زنگی (جوادی )-مداح -قم-گرداورنده محمدغلامی

   اربعین شه گلگون گفن است                ملک وجن وبشر در محن است 

چونکه از شام بلا آل رسول                  کربلاآمده گریان وملول

هر یکی امده با شور ونوا                    بسر تربت پاک شهدا

زینب غمزده با شیون وشین                 یکسر آمد بسر کوی حسین

بر سر قبر برادر چو رسید                 از جگر ناله ی جانسوز کشید

گفت : ای خسرو صد پاره بدن              شکوه دارم ببرت از دشمن 

بین که آزرده وبا ناله وآه                  میهمان بهر تو آمد ای شاه

خیز واز ما بنما استقبال                  بین که اطفال تو آمد به چه حال

روی طفلان تو گشته نیلی                چون عدو بر  رخشان زد سیلی

ای برادر زجفای عدوان                  منزل ما شده اندر ویران

من چه گویم که چه آمد بسرم              خون شد ازداغ رقیه جگرم

چون که خوابیده به ویرانه ی شام          من ندارم زفراقش آرام 

داد جان طفل سه ساله ببرت              تا نظر کرد حسین جان بسرت 

داغ او کرد مرا زار وغمین            چون به غربت شده ویرانه نشین

دیده بست از من وجمع اسرا            کرده  در گوشه ی ویران  ماوا

چون نیاورده ام آن طفل صغیر          خجلم از تو ، سراغش  تو مگیر 

من و(واله ) زغمت دیده تریم          بهر تو جان اخا  نوحه گریم

---به نقل از صص 255-257 کتاب گلبانگ غم -گرداورنده : محمد غلامی -توسط محمد تقی زنگی(جوادی) -مداح .قم 

اربعین -آرزوی دیدن کربلا دارم بدل

دردلم باشد شب وروز آرزوی کربلا      مرغ دل پر می زند هردم بسوی کربلا

این دل غمدیده اندر جستجوی کربلا         من هوای خاک پاک کربلا دارم بدل

ای بشیر اکنون ببر من را بسوی شاه دین    زندگیم بستگی دارد ببوی شاه دین

تاببوسم مرقد پاک نکوی شاه دین          شوق دیدار عزیز مصطفی دارم بدل

ص -101 -گلزار حسینی -انتشارات قاشمی -مشهد مقدس    ------------

-------اربعین---برسر تربت حسین زینب مضطرآمده --------

بر سر تربت حسین زینب مضطر آمده          همره کودکان شه دختر حیدرآمده

دختر فاطمه رسد از سفر بلای شام             تاکه مگر بیان کند محنت و ماجرای شام

در دل او چونی بود ناله ای ازنوای شام         باز بدشت کربلا زینب مضطر آمده

بر سر قبر شاه دین زینب مضطر ایستاد        ناله کشید ازجگر ، آه کشید از نهاد

گفت که ای حسین من ، وای ززاده ی زیاد       عمر من از جفای او جان اخا ! سر آمده

خیز که در مزار تو غمزده زینب آمده          روز به پیش دیده اش تیره تر از شب آمده

جان عزیز خواهرت بهر تو بر لب آمده         از سفر جفای شام سوی تو خواهر آمده

زینب ، ای عزیز من از غم تو کباب شد         خانه ی صبر خواهرت از غم تو خراب شد

قلب من از فراق تو جان برادر آب شد          روح من از فراق توبرون زپیکرآمده

بازویم ای عزیز حق زکعب نی سیاه شد       بچرخ چهارمین مرا فغان وشور وآه شد

سکینه ی تو دربدر زظلم این سپاه شد         کنار قبرت این زمان بدیده ی تر آمده

سر تو پیش چشم بروی نیزه ی سنان         تن توپایمال شد زسم اسب کوفیان

بریده دست اطهرت زراه کینه ساربان         شنیده ام بدیدنت حمیده مادر آمده

بگریه از غمت اخا زمین وآسمان شده          بناله از برای تو رسول انس وجان شده

کبود تا لب حسین زچوب خیزران شده          بلرزه بهر تو ببین که عرش اکبر آمده

رقیه را عزیز من به شام غم گذاشتم            بجان اطهرت قسم که چاره ای نداشتم

بروی قبر کوچکش بدست خود نگاشتم         زتازیانه عمراو دراین جهان سر آمده

میرسد از سفر کنون عابد داغدار تو           سکینه ی عزیز تو رسیده در کنارتو

رضایی روزوشب شده زغصه اشکبارتو       گدای درگه توای سبط پیمبر آمده

برسر تربت حسین زینب مضطر آمده          همره کودکان شه دختر حیدر آمده

-اثر طبع رضایی -به نقل ازگلزار حسینی -صص 99-100-انتشارات قاسمی-مشهد مقدس

----------------------------------

درددل خواهر بابرادر

از آن روزی که از کویت برادر جا ن سفر کردم       چه صبری در مصیبتها من خونین جگرکردم

برای حفظ جان کودکانت در بردشمن           بپیش تازیانه بازوی خود را سپر کردم

سر از محمل شکستم بر دردروازه ی کوفه      هلال آسا بروی  نی سرت را چون نظر کردم

ببزم زاده ی سفیان گذشتم از سر واز جان       دفاع از دین وقرآن در برآن بد سیر کردم

چومی زد برلبت چوب جفا آن شوم بد اختر       لباس صبر بر تن چاک زان بیدادگرکردم

به شهر شام بهرت آنچنان بزم عزا چیدم         که اهل شام را ازحق وباطل باخبرکردم

اگر چه قامتم خم گشت ومویم شد سپید اما        چو در راه تو کوشیدم نمی گویم ضرر کردم

برای انتقام خون پاکت ای برادر جان           بساط ظلم را با خطبه ای زیر وزبر کردم

چه گویم من زمرگ دختر شیرین زبان تو       شبی که صبح در ویرانه ی بی بام ودر کردم

رقیه داد جان یک بار، من صدبار جان دادم     کنار نعش آن مظلومه تا شب را سحر کردم

چوشمعی سوختم از آتش غم (کربلایی) را   هر آن دم یاد آن پروانه ی بی بال وپر کردم

به نقل از ارمغان کربلا -کتاب سوم -صص262-263-اثر طبع ناد علی کربلایی-انتشارات خزر -تهران

مهر نماز

مهر نماز

:

مهر تو مرا رکن نماز است حسین جان عشق تو مرا کعبه ی راز است حسین جان

روزی که شود بسته برویم در امید

بابکرم لطف توبازاست حسین جان

یک ذره غبار حرمت ای حرم دین در رتبه به از ملک حجازاست حسین جان

هرروزدهم بوسه بخاک حرم تو چون تربت تو مهر نماز است حسین جان

در کرببلا زان همه گلهای نکویت اصغر گل نشکفته ی ناز است حسین جان

ازداغ تودر گوشه ی ویرانه رقیه شمعیست که در سوز وگدازاست حسین جان 

گر قلب من از سینه بر آرند ببینند باذکر تو در راز ونیاز است حسین جان

می خواستم از وصف وجلال تو بگویم دل گفت که اینقصه درازاست حسین جان -ای خون خدا خسرو محمود خصائل بر درگه تو خضر ایاز است حسین جان

در روز جزا کرببلایی زشفاعت بر سوی تو اش دست نیاز است حسین جان -به نقل ا ز شکوفه های غم اثر طبع ناد علی کربلایی

مهر نماز

مهر نماز

:

مهر تو مرا رکن نماز است حسین جان عشق تو مرا کعبه ی راز است حسین جان

روزی که شود بسته برویم در امید

بابکرم لطف توبازاست حسین جان

یک ذره غبار حرمت ای حرم دین در رتبه به از ملک حجازاست حسین جان

هرروزدهم بوسه بخاک حرم تو چون تربت تو مهر نماز است حسین جان

در کرببلا زان همه گلهای نکویت اصغر گل نشکفته ی ناز است حسین جان

ازداغ تودر گوشه ی ویرانه رقیه شمعیست که در سوز وگدازاست حسین جان 

گر قلب من از سینه بر آرند ببینند باذکر تو در راز ونیاز است حسین جان

می خواستم از وصف وجلال تو بگویم دل گفت که اینقصه درازاست حسین جان -ای خون خدا خسرو محمود خصائل بر درگه تو خضر ایاز است حسین جان

در روز جزا کرببلایی زشفاعت بر سوی تو اش دست نیاز است حسین جان -به نقل ا ز شکوفه های غم اثر طبع ناد علی کربلایی

مهر نماز

مهر نماز

:

مهر تو مرا رکن نماز است حسین جان عشق تو مرا کعبه ی راز است حسین جان

روزی که شود بسته برویم در امید

بابکرم لطف توبازاست حسین جان

یک ذره غبار حرمت ای حرم دین در رتبه به از ملک حجازاست حسین جان

هرروزدهم بوسه بخاک حرم تو چون تربت تو مهر نماز است حسین جان

در کرببلا زان همه گلهای نکویت اصغر گل نشکفته ی ناز است حسین جان

ازداغ تودر گوشه ی ویرانه رقیه شمعیست که در سوز وگدازاست حسین جان 

گر قلب من از سینه بر آرند ببینند باذکر تو در راز ونیاز است حسین جان

می خواستم از وصف وجلال تو بگویم دل گفت که اینقصه درازاست حسین جان -ای خون خدا خسرو محمود خصائل بر درگه تو خضر ایاز است حسین جان

در روز جزا کرببلایی زشفاعت بر سوی تو اش دست نیاز است حسین جان -به نقل ا ز شکوفه های غم اثر طبع ناد علی کربلایی